Το ερώτημα που μπαίνει πιεστικά είναι με ποιόν τρόπο προετοιμαζόμαστε για ένα αγώνα διαρκείας?

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΕΝΩΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑ

28/11/12

Βρισκόμαστε εν μέσω της μεγαλύτερης ίσως παγκόσμιας κρίσης στην ιστορία, με την Ελλάδα στην κορυφή της. Είμαστε εν μέσω μιας απίστευτης κοινωνικής και πολιτικής κατάρρευσης. Η δυσοσμία της θρασυδειλίας  και υποταγής της πολιτικής εξουσίας που εμφανίζει την θυσία ενός ολόκληρου λαού σαν μόνη διέξοδο προκαλεί ασφυξία. Τα νέα μέτρα που ψηφίστηκαν, αθροιστικά με τα προηγούμενα, ισοδυναμούν με μέτρα κοινωνικής καταστροφής και κοινωνικού κανιβαλισμού.

Ο δημόσιος τομέας και το ευρύτερο δημόσιο άρα και οι συγκοινωνίες είναι στο κέντρο της επίθεσης. Διαθεσιμότητα, απελευθέρωση μετατάξεων, ιδιωτικοποιήσεις, νέες μειώσεις μισθών. Πως θα αντιδράσουν οι εργαζόμενοι στη νέα επίθεση; Πως θα αντιδράσουν οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες και στο Μετρό; “Αν ανακοινωθούν τα μέτρα θα προχωρήσουμε σε απεργία διαρκείας” διαβάσαμε στις ανακοινώσεις των σωματείων της ΣΤΑΣΥ και όχι μόνο.

Τα μέτρα ανακοινώθηκαν, όμως αυτό που είδαμε αντί για απεργία διαρκείας ήταν δύο 48ωρες – τις οποίες στηρίξαμε. Στο τελευταίο ΔΣ του σωματείου πληροφορηθήκαμε επίσης για την πολύ χαμηλή συμμετοχή των εργαζόμενων ιδιαίτερα στην δεύτερη 48ωρη.

Επομένως το ερώτημα που μπαίνει πιεστικά είναι με ποιόν τρόπο προετοιμαζόμαστε για ένα αγώνα διαρκείας.; Μπορεί να γίνει ένας τέτοιος αγώνας χωρίς να γίνει δουλειά στους εργαζόμενους μέσα από συνεχή ενημέρωση, γενικές συνελεύσεις και συλλογικές διαδικασίες; Μπορεί να προκύψει εκ των άνω, με μια ουρανοκατέβατη απόφαση διοικητικών συμβουλίων; Μπορεί να προκύψει μόνο από την δράση «πεφωτισμένων ηγετών» ή θα προκύψει από την συμμετοχή και των εργαζόμενων, σε ενιαίο μέτωπο με όλους τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες, με τους βιομηχανικούς εργάτες, με τους άνεργους;

Για να προκύψει ένα τέτοιο μέτωπο χρειάζεται πρόγραμμα δράσης σε βάθος χρόνου, πολιτική επεξεργασία, προετοιμασία και αρχές. Όμως αυτό που είδαμε ήταν προσωπικές διαμάχες και ίντριγκες που συνεχίζονται είτε σε συμβούλια είτε στο διαδίκτυο, που τείνει να αντικαταστήσει  τον δημόσιο διάλογο.

Αντί για τον ταξικό προσανατολισμό στους αγώνες που έρχονται, παρακολουθούμε μια διαδικτυακή σαπουνόπερα μεταξύ ορισμένων εκλεγμένων, που δεν ενδιαφέρει κανέναν. Η λειτουργία των διοικητικών συμβουλίων υποβαθμίζεται, ενίοτε διαλύονται Δ.Σ για χάρη εντάσεων που προκύπτουν στα διάφορα facebook, πρακτικά των συνεδριάσεων κρατιούνται με προχειρότητα και  αποφάσεις εμφανίζονται με άσχετη μορφή από τις πραγματικές ψηφοφορίες.

Δε θέλουμε να λοιδορήσουμε και  να κατηγορήσουμε κανέναν, δε θέλουμε  να ρίξουμε λάδι στην φωτιά.

Λέμε ότι οι προσωπικές διαμάχες, οι ατομικές φιλοδοξίες και η αμετροέπεια από ορισμένους, έχει την αιτία της στην υποχώρηση της πολιτικής και συνδικαλιστικής επιχειρηματολογίας και διαπάλης.

Οι συνέπειες για τους εργαζόμενους θα είναι καταστροφικές και δεν έχουμε το περιθώριο να υποστούμε άλλη ήττα.

Το Σωματείο ανήκει στους εργαζόμενους και όχι στους εκλεγμένους.

Έχουμε χρέος να περιφρουρήσουμε τις διαδικασίες και την λειτουργία του,  σαν το μόνο όπλο αντίστασης των εργαζόμενων, σαν το μόνο μέσο για την συσπείρωση και την ενότητά τους.

Μία ακόμη απόδειξη της υποβάθμισης του πολιτικού και συνδικαλιστικού διαλόγου και των διαδικασιών λειτουργίας του Σωματείου, είναι το σημείο 5 των αποφάσεων της ανακοίνωσης  975 που μεθοδεύει την ποινικοποίηση του λόγου ακόμη και αν αυτός καταντάει προσβλητικός.  Όποιος τυχόν αισθάνεται προσβεβλημένος από δημοσιεύματα του διαδικτύου ας αναζητήσει υποστήριξη στον προσωπικό του δικηγόρο και ας αφήσει τους εργαζόμενους και το Σωματείο τους ήσυχο.

 Θέλουμε ένα σωματείο στο οποίο θα αναπτύσσεται ο πολιτικός διάλογος, οι αγώνες και οι διεκδικήσεις προς όφελος των μελών του και όχι οι προσωπικές αντιπαραθέσεις.