ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 12/5

Επτά σωματεία των συγκοινωνιών με κοινή ανακοίνωση εξαγγέλλουν "προειδοποιητική" στάση εργασίας για την Τρίτη 12/5 με κλαδικά αιτήματα. Η συγκυρία όμως της άμεσης απειλής ενός νέου μνημονίου θέτει εκ των πραγμάτων το ξεπέρασμα συντεχνιακών και κλαδικών αιτημάτων. Αναμφίβολα  η αφύπνιση των συγκοινωνιών μπορεί να συμβάλλει τα μέγιστα στην αφύπνιση του εργατικού κινήματος, στην αγωνιστική ανάταση των φτωχών και λαϊκών στρωμάτων τόσο ενάντια στους χυδαίους εκβιασμούς  των χυδαίων εκπροσώπων του Ευρωπαϊκού κεφαλαίου όσο και ενάντια στην άνευ όρων αναδίπλωση της κυβέρνησης.  

Οι εκβιασμοί από την πλευρά των "Ευρωπαϊκών θεσμών" δεν έχουν στόχο να πλήξουν το αγωνιστικό φρόνημα του Βαρουφάκη που έχει καταρρακωθεί έτσι κι αλλιώς. Στοχεύουν καταρχήν στην τιμωρία ενός λαού που τόλμησε να αμφισβητήσει την εξουσία του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής τράπεζας. Που τόλμησε να αμφισβητήσει την εξουσία της τρόικα να του επιβάλλει την φτώχεια την ανεργία και τον θάνατο. Που τόλμησε να καταδικάσει τις κυβερνήσεις των δοσίλογων συνεργατών που για οκτώ χρόνια τον κρατούσαν όμηρο για να διαλύσουν τα δικαιώματα, την ζωή και την αξιοπρέπειά του.

Οι εκλογές της 25 Ιανουαρίου ήταν μια τομή σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Η λαϊκή οργή έφερε για πρώτη φορά στην κυβέρνηση ένα αριστερό κόμμα που ορκιζόταν στην κατάργηση των μνημονίων, στο τέλος της αντιλαϊκής υστερίας των μέτρων λιτότητας, στο τέλος της υποταγής στους ντόπιους και ξένους τοκογλύφους.  Η απάντηση της ντόπιας και ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης είναι το σταμάτημα της χρηματοδότησης, ο στραγγαλισμός και η οριστική χρεοκοπία της οικονομίας και η καταδίκη  σε θάνατο του αιρετικού λαού.

Μπροστά στον εκβιασμό των "θεσμών" η κυβέρνηση υποχωρεί πολύ πιο πίσω από τις έσχατες κόκκινες γραμμές που είχε θέσει, του ασφαλιστικού και εργασιακού, δεσμεύοντας τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, των δήμων και κοινωνικών ταμείων για να εγγυηθεί την αποπληρωμή του χρέους προς το ΔΝΤ. Θέτει έτσι σε τεράστιο κίνδυνο την πληρωμή μισθών και συντάξεων προχωρώντας στο πρώτο μέτρο ενάντια στα εργατικά συμφέροντα. Ήδη έχει ανακοινώσει τον τίμιο συμβιβασμό που επίκειται, επιβεβαιώνοντας ότι κινείται αντίθετα από το κοινωνικό ρεύμα που την ανέδειξε.

Οι εργαζόμενοι και ο αγώνας τους είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να γίνει φραγμός στην νέα καταστροφή που έρχεται. Ένα νέο μνημόνιο για τον λαό που ήδη ζει μια βαθιά ανθρωπιστική κρίση δεν μπορεί να είναι ούτε τίμιος ούτε απλά συμβιβασμός. Είναι η ποδοπάτηση της ελπίδας που του υποσχέθηκαν σαν την τελευταία λύση.

Τελευταία αλλά όχι έσχατη...

Μια απεργία των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες μπορεί να εμπνεύσει όπως έχει γίνει στο παρελθόν τους αγώνες όλων των εργαζόμενων. Η στάση εργασίας πρέπει να υποστηριχθεί από όλους. Η επιτυχία της μπορεί να δείξει τον δρόμο για την αναγέννηση της ελπίδας  στην τάξη μας από την πράξη της ίδιας της τάξης μας.

Σαν σήμερα το 1936 οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης βάφονται με εργατικό αίμα από την κυβέρνηση Μεταξά. Ο Μάης του 1936 στη Θεσσαλονίκη αποτελεί τον τελευταίο μεγάλο απεργιακό σταθμό του εργαζομένων πριν τη δικτατορία Μεταξά.
Το απεργιακό κύμα ξεκίνησε στις 29/4 από τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης, για να επεκταθεί στη συνέχεια και στους υπόλοιπους κλάδους.
Στις 8/5 οι απεργοί καπνεργάτες και κλωστοϋφαντουργοί δέχονται άγρια δολοφονική επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής προκαλώντας πραγματικό παλλαϊκό ξεσηκωμό. Δεκάδες απεργοί τραυματίζονται και ακόμα περισσότεροι συλλαμβάνονται.
Στις 9/5, η εργατική τάξη της Θεσσαλονίκης διαδηλώνει μαζικά την αγανάκτησή της για τη βίαιη καταστολή των απεργών. Το κράτος όμως απαντά με ακόμα μεγαλύτερη αγριότητα: 10 εργάτες βάφουν με το αίμα τους δρόμους της πόλης. Πρόκειται για τους Σ. Γιαμτοβό, Χ. Ευαγγέλου, Σ. Μασαράνο, Τ. Τούση, Δ. Αχλαμίδη, Ε. Αδαμαντίδη, Ι. Πανόπουλο, Δ. Λαγινά, Α. Χαραλαμπίδου και Α. Καρανικόλα. Η λαϊκή οργή ξεχειλίζει, ο στρατός ενώνεται με τους απεργούς και ο εργαζόμενος λαός γίνεται κύριος της πόλης για 36 περίπου ώρες. Η κυβέρνηση Μεταξά στέλνει νέες ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στη Θεσσαλονίκη και καταστέλλει τους απεργούς.
Στις 13 Μάη, μέσα σε ατμόσφαιρα οργής και αγανάκτησης για το αιματοκύλισμα του λαού της Θεσσαλονίκης και με το σύνθημα να φύγει η κυβέρνηση Μεταξά, γίνεται 24ωρη πανελλαδική απεργία με μεγάλη επιτυχία. Οι απεργοί υπολογίζονται σε πάνω από 300.000.
w us: @NomikaAnalata on Twitter

Η Διοίκηση του καντονιού του Κομπανύ για την 1η Μαη.
 

Σύντροφοι εργάτες/τριες! Οργανώσεις, συνδικάτα και σωματεία εργαζομένων!

Θερμούς χαιρετισμούς από το καντόνι του Κομπανί, το καντόνι της επανάστασης, της αντίστασης και των μαρτύρων, 1η Μάη, η μέρα μνήμης του αγώνα και της αντίστασης των εργαζομένων ενάντια στην τυρρανία, την καταπίεση και την εκμετάλλευση του καπιταλισμού!

Η επανάσταση στη Ροτζάβα, υπήρξε μια ιστορική αφετηρία στον αγώνα των εργαζομένων και των καταπιεσμένων στη μέση ανατολή και στον υπόλοιπο κόσμο, για την επαναδιεκδίκηση της πολιτικής αρχής. Και ήταν μια επανάσταση των γυναικών, των νέων και των εργαζομένων για να εγκαθιδρύσουν ένα νέο σύστημα που θα βασίζεται στη μεταφορά της εξουσίας στο λαό, μιας και αποτελεί τον πραγματικό ιδιοκτήτη της. Όπως και η αντίστασή μας ενάντια στους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους και στους διεθνείς υποστηρικτές τους δεν διεξάγεται μόνο για την προστασία της ζωής και της αξιοπρέπειας των ανθρώπων μας, αλλά και για την υπεράσπιση των επιτευγμάτων της επανάστασης και την αυτοανάδειξη ενός συστήματος που βασίζεται στη ριζοσπαστική δημοκρατία και στην εξάλειψη των ιεραρχικών οργανώσεων.

Σήμερα, χάρη στις ηρωικές μάχες των συντρόφων μας στις "μονάδες λαϊκής προστασίας" (YPG) και στις "γυναικείες μονάδες προστασίας" (YPG), οι τρομοκράτες εκδιώχθηκαν από την πόλη, οι επιθέσεις τους όμως στα προάστια και ο αποκλεισμός των δρόμων του καντονιού συνεχίζονται. Η αντίστασή μας έχει εισέλθει σε μια νέα πιο δύσκολη φάση και αυτή είναι η φάση της αποκατάστασης της κοινωνικής ζωής στο Κομπανί, κάτω από εμπάργκο, μια κατάσταση υπό την οποία περισσότερο από 80% των δομών και των ζωτικών υποδομών της πόλης έχουν καταστραφεί.

Η ιστορία της ταξικής πάλης δείχνει ότι η ένωση των εργαζομένων δεν έχει γεωγραφικά εμπόδια, όπως αναγνωρίζουμε και από την αντίστασή μας ενάντια στην βάρβαρη τρομοκρατία και τους διεθνείς υποστηρικτές της, ως αντίσταση που υποστηρίζει όλους τους λαούς του κόσμου. Θεωρούμε ότι, η επανάσταση, καθώς παρενοχλεί τα θεμέλια της κυριαρχίας και θεμελιώνει έναν καινούριο κόσμο, εξασφαλίζοντας το σεβασμό, την ελευθερία και την ισότητα για όλους τους λαούς, απαιτεί πράξη και τρομακτικό αγώνα. Με τον ίδιο τρόπο, η διεθνής αλληλεγγύη των εργαζομένων, είναι η ιστορική αναγκαιότητα και το υλικό πεδίο για να υπερασπιστούμε τα επιτεύγματα της τάξης μας και να αγωνιστούμε χέρι με χέρι ενάντια στην κυριαρχία και στην καταπίεση του καπιταλισμού.

Εμείς οι εργαζόμενοι και η ένωση του καντονιού του Κομπανί, εις μνήμην των ελευθεριακών και εξισωτικών αγώνων των εργαζομένων και των καταπιεσμένων σε όλο τον κόσμο, και εκτιμώντας την υποστήριξη και την αλληλεγγύη στην αντίστασή μας ενάντια στην επίθεση των τρομοκρατών, καλούμε τους εργαζόμενους συντρόφους μας, τα συνδικάτα, τα σωματεία και όλους τους ελευθεριακούς, να συμμετάσχουν πρακτικά στην αλληλεγγύη στην επανάσταση στη Ροτζάβα και στο Κομπανί, και σας καλούμε να συνδράμετε σ' αυτήν την ιστορική κατάσταση προκειμένουν να υπερασπιστούμε τα επιτεύγματα της επανάστασης!

Ζήτω οι ελευθεριακοί αγώνες των λαών του κόσμου!

Ζήτω η διεθνής ένωση των εργαζομένων του κόσμου!

Η Διοίκηση του καντονιού του Κομπανύ.

https://1stmayforkobani.wordpress.com/2015/04/22/hallo-welt/