Ανακοίνωση σχετικά με την παραβίαση του καταστατικού στην προκήρυξη των εκλογών.

22/10/14

Στις 22/10/14 κυκλοφόρησε ανακοίνωση της εντός πολλών εισαγωγικών εφορευτικής επιτροπής, η οποία αποφασίζει κατάθεση υποψηφιοτήτητων για τις εκλογές του Σωματείου μέχρι την Δευτέρα 27/10. Όταν το καταστατικό ορίζει σαφώς σαν ημερομηνία λήξης της κατάθεσης των υποψηφιοτήτων την 8η μέρα πριν την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών, η οποία δεν έχει οριστεί ακόμη. (Άρθρο 18 παρ. β).

Έτσι λοιπόν, μια εφορευτική επιτροπή διορισμένη από το προεδρείο του Σωματείου, χωρίς να έχει εκλεγεί από κανέναν, χωρίς γενική συνέλευση, χωρίς διοικητικό απολογισμό και προπάντων χωρίς οικονομικό απολογισμό – που πλέον υποψιάζει τον καθέναν μας – αποφασίζει να παραβιάσει το καταστατικό και αιφνιδιαστικά να ορίσει εκλογές.

Εννοείται ότι η ευθύνη ανήκει πρώτα από όλους στο προεδρείο του Σωματείου. Αναρωτιόμαστε αν έχει όρια η άνοια ή η παράνοια αυτών των ανθρώπων που χθες εμφανίζονταν σαν υποψήφιοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Αλήθεια, ποιος μπορεί να συμφωνήσει με τις μεθοδεύσεις των υποτιθέμενων «αγωνιστών» στο μετρό;

Ποιος συμφωνεί με μεθοδεύσεις τύπου Καρακίτσου και Μακρή της χουντικής ΓΣΕΕ που δεν σεβάστηκαν ούτε καταστατικά ούτε αρχές;

Ποιος συμφωνεί με τις θλιβερές ανώνυμες ανακοινώσεις στήριξης με στο πρόσωπο ενός θλιβερού προέδρου που τον ικετεύουν κάποιοι να μην φύγει;

Ποιος συμφωνεί να διακινούνται ανώνυμοι ύμνοι στο πρόσωπο του «ηγέτη» με την σφραγίδα του Σωματείου, όταν εργατικά σχήματα και παρατάξεις έχουν αποκλειστεί από το να στέλνουν διαμέσου του υπολογιστή ανακοινώσεις, απλά γιατί διαφωνούν;

Παρεμπιπτόντως, οι αγωνιστές εργάτες δεν ικετεύουν κανέναν. Αγωνίζονται οι ίδιοι.

Θέλουμε να δηλώσουμε ότι το Αυτόνομο Ενωτικό Σχήμα, ακόμη και με αυτές τις διαβλητές συνθήκες, χωρίς αυτό να σημαίνει νομιμοποίησή τους δεν φυγομαχεί. Θα πάρει μέρος στις εκλογές και θα συνεχίσει να αγωνίζεται εντός και εκτός του μετρό, για την πολιτική και ιδεολογική ανεξαρτησία των εργαζόμενων από το κράτος, από γραφειοκράτες συνδικαλιστές.

Θα συνεχίσει να αγωνίζεται εντός και εκτός του μετρό, με αξιοπρέπεια, μακριά από τη μιζέρια και την κακομοιριά, μακριά από επαίτες και προσκυνητές.

Συνάδελφοι

Η εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση για τους εργαζόμενους, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με γελοίους ύμνους σε ανύπαρκτους ήρωες.

Οι «σύμμαχοι του ενός ενιαίου σωματείου» στους ΗΣΑΠ και στο ΤΡΑΜ βρίσκονται ήδη σε διαπραγμάτευση με τη διοίκηση της ΣΤΑΣΥ και μεθοδεύουν την υπογραφή σύμβασης εργασίας με μνημονιακούς όρους και δευσμεύσεις.

Με όρους και δεσμεύσεις που θα επιτρέψουν την εφαρμογή του νέου ενιαίου μισθολογίου, νέες μειώσεις στους μισθούς μας απολύσεις και διαθεσιμότητες. Ο μόνος που μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κατάσταση είναι η ενιαία δράση όλων των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες με αγωνιστικό πρόγραμμα, με πολιτικό και συνδικαλιστικό σχέδιο.

Πραγματικά αγωνιστική ενότητα των εργαζόμενων δεν πρόκειται να προκύψει με διοικητικούς χειρισμούς από αποδεδειγμένα τελειωμένους γραφειοκράτες. Δεν θα προκύψει από αυτούς που σήμερα διαπραγματεύονται ερήμην, το τέλος μας. Θα προκύψει από την θέληση δράσης των σωματείων, από τους ίδιους τους εργαζόμενους με συλλογικές διαδικασίες, με συνελεύσεις με συλλογικές αποφάσεις.

Οι εκλογές του Σωματείου μας είναι μόνο μια στιγμή αυτής της διαδικασίας.

Είναι όμως μια σημαντική στιγμή που θα καθορίσει εν πολλοίς την δυνατότητα μας να επαναλειτουργήσουμε το σωματείο στην βάση της εργατικής δημοκρατίας και των συλλογικών διαδικασιών.

Και αυτό είναι ταυτόχρονα και συλλογική και προσωπική ευθύνη. Γιατί όπως έχουμε γράψει επανειλημμένα, «ακόμη και αν δεν υπήρχαν συνδικάτα, οι εργαζόμενοι όφειλαν να τα ανακαλύψουν!».

Συνάδελφοι

Είναι ευθύνη όλων και ταυτόχρονα του καθένα, να αποδεχτεί την φίμωση και τον αιφνιδιασμό, αποδεχθεί εκλογές χωρίς οικονομικό και διοικητικό απολογισμό, να αποδεχθεί αποφάσεις χωρίς συνελεύσεις και διάλογο, να ψηφίζει χωρίς να λέει την γνώμη του, να αποδεχθεί διορισμούς επιτροπών, να αποδεχθεί την κατάργηση του καταστατικού του, να δοξολογεί αρχηγούς και ήρωες ή τελικά να απορρίψει όλα αυτά και τελικά να παλέψει ο ίδιος για την ζωή του και για την τάξη του.

Ανακοίνωση σχετικά με την παρωδία συνέλευσης: Ναι στην ενοποίηση, αλλά πως και με ποιους όρους είναι κάτι που πρέπει να τους διαμορφώσουμε όλοι μαζί!

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΕΝΩΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑ

29/09/14

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ

Την Τετάρτη 24/9, είχε ανακοινωθεί η τρίτη κατά σειρά συνέλευση του Σωματείου με θέμα τροποποίηση άρθρων του καταστατικού.

Σκοπός, η απορρόφηση από το ΣΕΛΜΑ των σωματείων της ΣΤΑΣΥ που συμφωνούν στην προοπτική της δημιουργίας ενός μεγάλου σωματείου στην ΣΤΑΣΥ.

Είναι αναγκαίο να εξηγηθεί από το σχήμα μας η δική μας στάση στην συνέλευση, η θέση μας για την προοπτική της ενότητας όλων των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες και η στρατηγική που προτείνουμε εν όψιν της νέας κυβερνητικής επίθεσης που επίκειται στα κεκτημένα των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες.  Είναι αναγκαίο και επείγον να εξηγηθεί και να κατανοηθεί από τους εργαζόμενους το τι πραγματικά συμβαίνει, από την στιγμή που η ίδια η συνέλευση – η κατεξοχήν διαδικασία διαλόγου και συνεννόησης – σκόπιμα μετατράπηκε από τους διοργανωτές σε μια παρωδία,  που απέκλεισε εκ των προτέρων την συνέλευση από την ουσία και το ίδιο το αντικείμενό της,– τον διάλογο.

Η απαγόρευση του διαλόγου δίνει επιπλέον την ευκαιρία στους διοργανωτές της παρωδίας να παραποιούν, να δυσφημούν, να παραπλανούν τους εργαζόμενους για την θέση στην προοπτική της ενότητας- όχι μόνο του δικού μας σχήματος- αλλά και τμημάτων εργαζόμενων που εκφράζονται έξω από το δικό μας σχήμα.

Προσπαθήσαμε σε προηγούμενη ανακοίνωση να εξηγήσουμε ότι η ενότητα των εργαζόμενων δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυστηρό καθορισμό των διαδικασιών και των στόχων που θα θέσει. Δεν μπορεί να υπάρξει σαν μια αφηρημένη προοπτική, ως ευαγγελική αρχή, ως κάτι γενικά καλό και αποδεκτό, αποκομμένη από την πολιτική και οικονομική κατάσταση, από την δραματική θέση που βρίσκεται σήμερα ο κόσμος της εργασίας. Δεν μπορεί επίσης να υπάρξει χωρίς την ενεργή συμμετοχή και συμφωνία των ίδιων των ενδιαφερόμενων που είναι οι εργαζόμενοι και όχι το προεδρείο του σωματείου.

Η ενότητα των εργαζόμενων και η ενοποίηση των σωματείων, είναι μια σοβαρότατη πολιτική και συνδικαλιστική διεργασία και δεν μπορεί να ανατεθεί σε εργολάβους εργατικών συμφερόντων. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα μετατρεπόταν πολύ εύκολα από ένα εργαλείο στα χέρια των εργαζόμενων σε όπλο στα χέρια των εργοδοτών ενάντιά μας,  με τραγικές συνέπειες.

Μας κατηγορήσατε δημόσια και μας δείξατε με το δάκτυλο ότι εμείς είμαστε που διαλύουμε το σωματείο. Συνεχίζετε να μας κατηγορείτε με τηλεφωνικές εκστρατείες και συζητήσεις στα κουζινάκια.

Ποιος μας κατηγορεί;

Εσείς που στήσατε μια παρωδία και την ονομάσατε συνέλευση; Εσείς που στήσατε κάλπες πριν την έναρξή της; Που αυθαίρετα ανακηρυχτήκατε προεδρείο συνέλευσης, ελεγκτική επιτροπή και εφορευτική επιτροπή για να κηρύξετε το τέλος της πριν ανακοινωθεί η έναρξή της;  Που απαγορεύσατε να γίνουν τοποθετήσεις και διάλογος; Που σηκώσατε σωλήνες για να χτυπήσετε συναδέλφους; Που βρίσατε χυδαία και απειλήσατε;

Αντικαταστήσατε τις συλλογικές διαδικασίες και την εργατική δημοκρατία με την παραφροσύνη. Θέλετε να τελειώσετε με αυτό το σωματείο για να φτιάξετε άλλο. Που είναι ο διοικητικός σας απολογισμός; Που είναι ο οικονομικός σας απολογισμός; Που είναι τα πρακτικά του διοικητικού συμβουλίου;

Εσείς οι ίδιοι είστε παράνομα και αντικαταστατικά στο διοικητικό συμβούλιο, αφού η θητεία σας έληξε από τον Ιούνιο. Αντίθετα αυτοανακηρύσσεστε διοικητικό συμβούλιο κατά παράβαση κάθε εργασιακής δεοντολογίας και εργατικού δικαίου. Αυτοανακηρύσσεστε μοναδικοί αγωνιστές και εκπρόσωποι των εργατικών συμφερόντων.

Η παραφροσύνη είναι έξω από την αισθητική και την κουλτούρα της εργατικής τάξης.

Η νέα κατάσταση επιβάλλει μια νέα στρατηγική από την πλευρά των συνδικάτων και των οργανώσεων των εργαζόμενων. Κυβέρνηση και εργοδότες επιχειρούν την ακύρωση και ενσωμάτωση των αντιστάσεων των εργαζόμενων στο ψέμα της οικονομικής ανάπτυξης. Οικονομική ανάπτυξη που υποτίθεται θα προκύψει από τα προγράμματα χρηματοδότησης των τραπεζών με φτηνό χρήμα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για να προωθηθούν με μορφή δανείων σε μεσαίες επιχειρήσεις.

Η παροχή ρευστότητας, διαφορετικά το πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θεωρητικά θα δώσει χρόνο στην χρεοκοπημένη ελληνική οικονομία, ενισχύοντας την παραγωγή αλλά κυρίως το παραμύθι της ανάπτυξης και του τέλους της λιτότητας. Για να υπάρξει μια ελάχιστη προϋπόθεση επιτυχίας θα πρέπει να διασφαλιστεί μια σχετική πολιτική σταθερότητα ή με άλλα λόγια η ανάσχεση των αντιστάσεων ενός λαού που ήδη βιώνει την δυστυχία.

Στο επίπεδο των συνδικάτων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, το σχέδιο υλοποιείται  με την αποδοχή των κυβερνητικών πολιτικών , διαμέσου της υπογραφής συλλογικών συμβάσεων με όρους αποδοχής των μνημονίων.

 Αρχής γενομένης από την ΓΣΕΕ, για να ακολουθήσουν σχεδόν όλα τα μεγάλα συνδικάτα  στον χώρο των συγκοινωνιών. Στην ΕΘΕΛ  υπογράφθηκαν συμβάσεις με πρώτο όρο την αποδοχή όλων των μνημονιακών νόμων και ρυθμίσεων, που εκτός από τις μισθολογικές περικοπές συμπεριλαμβάνουν την αποδοχή υποχρεωτικών μετακινήσεων, διαθεσιμοτήτων, και «αξιολογήσεων».

Μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε συζήτηση για ενοποίηση σωματείων στον χώρο μας, αν δεν υπάρξει η διασφάλιση ότι το νέο σωματείο που θα προκύψει θα θέσει ως πρώτο στόχο την υπεράσπιση των εργασιακών μας κεκτημένων και του Δημόσιου χαρακτήρα των  συγκοινωνιών, ως κοινωνικό αγαθό;

Η αποδοχή των μνημονιακών νόμων στα μεγαλύτερα συνδικάτα έγινε κάτω από την ηγεσία των γραφειοκρατικών,  εργοδοτικών και κυβερνητικών ηγεσιών τους.

 Υπάρχει η ελάχιστη διασφάλιση για το πώς θα λειτουργήσει η ηγεσία που θα προκύψει στο ενοποιημένο σωματείο του χώρου μας;

Μια δικλείδα ασφαλείας θα μπορούσε να είναι η λειτουργία του νέου σωματείου με διαδικασίες βάσης, με αποφάσεις γενικών συνελεύσεων, με συλλογικές διαδικασίες. Όμως η κατοχύρωση διαδικασιών βάσης προκύπτει μέσα από την καταστατική τους κατοχύρωση.

Με άλλα λόγια χρειαζόμαστε  ένα καταστατικό που να ορίζει σαφώς το πώς θα λειτουργήσει το νέο σωματείο, να καθορίζει και να περιγράφει αυστηρά τα περιθώρια  λειτουργίας εντός των ορίων της εργατικής δημοκρατίας. Προφανώς ένα τέτοιο καταστατικό δεν μπορεί να προκύψει διαφορετικά, παρά μόνο αναπτύσσοντας την πιο πλατιά συζήτηση μεταξύ μας. Αλλά πως θα οργανωθεί μια τέτοια συζήτηση; Με βρισιές και με τους σωλήνες στα χέρια; Στήνοντας παρωδίες και βαπτίζοντάς τες συνέλευση; Δίνοντας λευκές επιταγές

Προφανώς όχι. Εμείς ξαναβάζουμε το ζήτημα της ενοποίησης συνδικάτων και εργαζόμενων στο χώρο μας.

Λέμε ναι στην ενοποίηση αλλά πως και με ποιους όρους είναι κάτι που πρέπει να τους διαμορφώσουμε όλοι μαζί.   

 

Http://www.aytonomo.blogspot.com

panalexr2@gmail.com