Ανακοίνωση σχετικά με την πρόσληψη 200 κοινωφελών εργαζόμενων

24/12/13

Ο ΟΑΣΑ και το υπουργείο μεταφορών αποφάσισαν την πρόσληψη 200 εργαζόμενων που προέρχονται από προγράμματα κοινωφελούς εργασίας για πέντε μήνες, σε θέσεις ελεγκτών εισιτηρίων στην ΣΤΑΣΥ. Τι είναι η κοινωφελής εργασία; Είναι η υπερεκμετάλλευση ανθρώπων από την δεξαμενή του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων, που αναγκάζονται μέσα από πεντάμηνα προγράμματα (voucher - σύστημα επιταγών κατάρτισης) σε πλήρη πενθήμερη απασχόληση με 400 Ευρώ τον μήνα, χωρίς συντάξιμα ένσημα! Γιατί έγιναν αυτές οι προσλήψεις; Γιατί οι διοικήσεις των εταιρειών των συγκοινωνιών είναι ευαίσθητες στην ανεργία και στην φτώχεια; Μετά από 280 απολύσεις στο μετρό, μετά από εκατοντάδες υποχρεωτικές μετατάξεις, μετά από δεκάδες μονομερής μετακινήσεις, μετά από τον σφαγιασμό μισθών και δικαιωμάτων, μετά τις επιστρατεύσεις και τις εισβολές των ΜΑΤ, θα λέγαμε ότι έχουν αποδείξει παροιμιώδη αναισθησία. Μήπως έγιναν γιατί όπως ανακοίνωσε το σωματείο της Ένωσης Εργαζομένων των ΗΣΑΠ " η κυβέρνηση αναγνώρισε έστω ένα μέρος των μεγάλων αναγκών σε προσωπικό που υπάρχει στην ΣΤΑΣΥ"; Δυστυχώς η βλακεία περισσεύει! 

Η πρόσληψη εργαζόμενων κοινωφελούς εργασίας καταργεί 200 θέσεις μόνιμης απασχόλησης και στέλνει αυτομάτως 200 μόνιμα εργαζόμενους στις λίστες απολύσεων του υπουργείου μεταφορών. Το αν αυτοί οι 200 μόνιμοι υπάλληλοι απασχολούταν ή απασχολούνται σαν ελεγκτές εισιτηρίων, σαν διοικητικό προσωπικό ή σαν τεχνίτες είναι εντελώς αδιάφορο για τις διοικήσεις και το υπουργείο μεταφορών. Το ζήτημα είναι να ανοίξει η κερκόπορτα για την εφαρμογή των υποσχέσεων του Μητσοτάκη και της κυβέρνησης στην τρόικα για 1200 απολύσεις από την ΣΤΑΣΥ εντός του 2014 !!!  Άλλωστε, αν μπορούν να αντικατασταθούν ελεγκτές εισιτηρίων από απασχολήσιμους εργαζόμενους γιατί δεν θα μπορούσαν να αντικατασταθούν και εκδότες, διακινητές, σταθμάρχες, διοικητικοί, ακόμη και τεχνικό προσωπικό σε κάποιες θέσεις;

Πριν λίγο καιρό, διοικητικοί υπάλληλοι μετακινήθηκαν υποχρεωτικά σε θέσεις ελεγκτών και εκδοτών. Τα σωματεία των συγκοινωνιών ανέδειξαν τότε - χωρίς αγωνιστικές υπερβολές εννοείται - μόνο την αντιδημοκρατική συμπεριφορά της μονομερούς μετακίνησης. Όμως άφησαν στο σκοτάδι την πιο σημαντική πλευρά της υποβάθμισης της ειδικευμένης εργασίας των υπαλλήλων αυτών. Ειδίκευση που απόκτησαν μέσα από την εκπαίδευση και προπάντων την εμπειρία  στην θέση που κατείχαν. Πέρα από το τεράστιο κενό που δημιουργήθηκε σε υπηρεσίες της εταιρείας, ο στόχος  ήταν να αποδεχθούν οι εργαζόμενοι την κατάργηση κάθε ειδικευμένης και συγκεκριμένης εργασίας υπέρ της ανειδίκευτης αφηρημένης εργασίας γενικά.

Ένας υπάλληλος μισθοδοσίας μπορεί να δουλέψει σαν εκδότης ή σαν ελεγκτής ή σαν κηπουρός ή σαν καθαριστής αρκεί βέβαια να δεχτούμε ότι καμία από τις παραπάνω ειδικότητες δεν χρειάζεται ιδιαίτερη γνώση αλλά χρειάζεται απλώς προσπάθεια. Αρκεί να δεχτούμε ότι οι εργαζόμενοι σε αυτές τις θέσεις όπως και αυτοί που μετακινήθηκαν δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο. Ότι η εργασία τους δεν έχει καμιά ιδιαίτερη αξία. Αρκεί να πιστέψουν οι εργαζόμενοι ότι δεν έχουν καμιά δημιουργική αξία και δύναμη, να καταρρακωθεί το ηθικό τους και να υποταχθούν! Μετά η εταιρεία θα τους απολύσει για να προσλάβει στην θέση τους κοινωφελείς εργαζόμενους! Έτσι κι αλλιώς τα συνδικάτα των μεταφορών θα αντιληφθούν και θα καταγγείλουν μόνο την εκλογική ομηρία των ανέργων που θα προσληφθούν. Όπως έκανε η Ένωση Εργαζόμενων των ΗΣΑΠ. Ότι οι άνεργοι μπαίνουν σε ομηρία εξαιτίας της δικής τους πολιτικής και συνδικαλιστικής ανυπαρξίας δεν θα το αντιληφθούν ποτέ!

Αν όμως κύριοι διοικητές και υπουργοί, κύριοι διευθυντές της παραγωγής και ειδήμονες της λειτουργίας, τα πράγματα είναι όντως έτσι. Αν δεν χρειάζεται ο σιδηρόδρομος και κάθε παραγωγική δραστηριότητα ειδικευμένη εργασία, τότε ποιος είναι ο δικός σας λόγος ύπαρξης; Γιατί θα πρέπει οι εργαζόμενοι, μόνιμοι ή κοινωφελείς, απασχολήσιμοι ή άνεργοι, να ανέχονται την παρουσία σας; Να ανέχονται την καταστροφή της ζωής, την ανεργία και την φτώχεια που τους επιβάλλετε; Γιατί να μην δημιουργήσουν όλοι μαζί τους όρους μιας αυτοοργανωμένης παραγωγής, χωρίς εσάς, σε μια αυτοοργανωμένη κοινωνία; Οι εργαζόμενοι των συγκοινωνιών θα πρέπει να εντάξουν αμέσως τους νέους συναδέλφους από τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας στα συνδικάτα και τις οργανωμένες συλλογικότητές τους. Πρέπει να αναλάβουν οι ίδιοι την εκπαίδευση και ενσωμάτωσή τους στην παραγωγική διαδικασία. Πρέπει να επιβάλλουν ίδιες αποδοχές για ίση εργασία είτε αυτό αφορά τους μισθούς, το ωράριο ή τα ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους κάθε κατηγορίας ή ειδικότητας.        

'Έξω οι "κεφαλοκυνηγοί" από τις συγκοινωνίες! Δημόσιες δωρεάν μεταφορές για όλους!

20/8/13

Για τον θάνατο του 19χρονου Θανάση

Ο θάνατος του σχεδόν ανήλικου Θανάση Καναούτη κατά τον έλεγχο εισιτηρίων σε τρόλεϊ συγκλόνισε τον κόσμο των συγκοινωνιών και ολόκληρη την χώρα.

Δεν είναι η πρώτη ένταση μεταξύ επιβατών και ελεγκτών εισιτηρίων ούτε το πρώτο σοβαρό επεισόδιο. Όμως ένας θάνατος δεν είναι απλά ένα επεισόδιο. Δεν παραγράφεται, δεν δικαιολογείται. Είναι αδιανόητο για τους εργαζόμενους των συγκοινωνιών να μην πάρουν θέση. Η εξήγηση του παραλογισμού που προκαλεί η κρίση και η κατάσταση κοινωνικής διάλυσης που βιώνουμε όλοι είναι ικανή αλλά προφανώς δεν φτάνει.

Οι συγκοινωνίες με την πρώτη εφαρμογή των μέτρων και της παραδοχής της χρεοκοπίας. από το 2010, μετατράπηκαν από εταιρείες δημόσιου συμφέροντος και κοινής ωφέλειας, σε εταιρείες με πελατειακή νοοτροπία παραγωγής εσόδων.

Ο δημόσιος και κοινωνικός χαρακτήρας των συγκοινωνιών καταργήθηκε με ένα διάταγμα. Καταργήθηκε ο κανονισμός, ο τρόπος και ο προσανατολισμός λειτουργίας και οι συγκοινωνίες από εταιρείες παραγωγής κοινωνικού έργου μετατράπηκαν σε εταιρείες συλλογής κομίστρου.

 Έτσι, οι εργαζόμενοι των συγκοινωνιών πλήρωσαν και πληρώνουν με απολύσεις και μειώσεις μισθών και οι επιβάτες με συνεχείς αυξήσεις της τιμής του εισιτηρίου, τα ελλείμματα του δημοσίου και την αδυναμία του κράτους να χρηματοδοτήσει ένα δημόσιο αγαθό.  Οι συγκοινωνίες λειτουργούν πια με κριτήρια ιδιωτικής επιχείρησης, καταρτούν επιχειρησιακά πλάνα και προϋπολογίζουν έσοδα και έξοδα μέχρι τελευταίου ευρώ.

Βασικός άξονας του προϋπολογισμού των εισπράξεων  είναι τα εισιτήρια. Όμως πολύ υπολογίσιμη παράμετρος είναι και το κόψιμο προστίμων που αποτελεί σοβαρό ποσοστό εσόδων. Οι υπηρεσίες ελέγχου εισιτηρίων αναδιοργανώθηκαν σε μια βασική υπηρεσία υπό το υπουργείο μεταφορών και τον ΟΑΣΑ, ενώ παράλληλα διενεργούνται έλεγχοι και από τον κάθε φορέα ξεχωριστά. Οι υπάλληλοι των υπηρεσιών ελέγχου βρίσκονται μόνιμα κάτω από την αφόρητη πίεση των διοικήσεων και του υπουργείου που είναι οι φορείς αυτής της πολιτικής και οι ηθικοί αυτουργοί του θανάτου του 19χρονου. Όμως....

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποτιμηθούν οι προσωπικές ευθύνες. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αποδεκτές συμπεριφορές αυταρχισμού ή προσβολής επιβατών από την μεριά των ελεγκτών που έχουν καταγγελθεί πολλές φορές (με εξαίρεση τους υπαλλήλους του μετρό κατά γενική ομολογία). Οι ελεγκτές εισιτηρίων είναι εργαζόμενοι και όχι μπράβοι. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα πίεσης στους επιβάτες είτε για να πληρωθούν πρόστιμα, είτε για να πάρουν τα στοιχεία τους, είτε για να παρεμποδίσουν την έξοδό τους με οποιοδήποτε τρόπο. Θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι: Η εισιτηριοδιαφυγή όπως και η άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, όπως και η άρνηση πληρωμής άδικων φόρων και προστίμων δεν έχουν στόχο τους ίδιους τους ελεγκτές, αλλά μια κυβέρνηση και μια πολιτική που έχει κάνει την ζωή των φτωχών και λαϊκών στρωμάτων αφόρητη.

Θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι αυτές οι κοινωνικές ομάδες ανεξάρτητα από σωστές ή λάθος επιλογές κοινωνικής αντίστασης στην λαίλαπα των μέτρων της καταστροφής,  είναι εν δυνάμει σύμμαχοι και όχι αντίπαλοί μας.

Θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι ο μισθός τους δεν εξαρτάται από τα έσοδα των εισιτηρίων. Η τιμή των εισιτηρίων τριπλασιάστηκε και ο μισθός έπεσε στο μισό. Θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι η ανασφάλεια και ο φόβος της απόλυσης αντιμετωπίζονται μέσα από συλλογικές διαδικασίες με συμμάχους τα στρώματα που και αυτά χτυπιούνται και ότι δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις.

Θα πρέπει να καταλάβουν ότι ακραίες συμπεριφορές δεν έχουν καμιά σχέση με τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες.

Ακόμη και ο τελευταίος περιθωριακός, εξαθλιωμένος ή "τζαμπατζής" έχει το δικαίωμα να μεταφερθεί στο σπίτι του και εμείς την υποχρέωση να τον μεταφέρουμε με την μεγαλύτερη άνεση και ευγένεια. Η παράδοση των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες που πάντα ήταν με το μέρος των αδυνάτων, πρέπει ιδιαίτερα σήμερα σε συνθήκες κοινωνικής κατάρρευσης, να κρατηθεί σαν κόρη οφθαλμού.

Οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες είναι  εργαζόμενοι με παράδοση και ιστορία στους αγώνες της εργατικής τάξης και όχι δολοφόνοι.

Καμιά ανοχή στους φυσικούς ενόχους του θανάτου του 19χρονου αν υπάρχουν.

Καμιά ανοχή στους ηθικούς αυτουργούς που με τις πολιτικές τους δολοφονούν αθώους ανθρώπους.

'Έξω οι "κεφαλοκυνηγοί" από τις συγκοινωνίες.

Δημόσιες δωρεάν μεταφορές για όλους.

Ανακοίνωση για την έκτακτη γενική συνέλευση στις 2/7

1/7/13

Στις 2/7 το Σωματείο καλεί  έκτακτη γενική συνέλευση  με θέμα ¨εξουσιοδότηση για  24ωρη απεργία, λόγω λήξεως Σ.Σ.Ε.”.

 Η γενική συνέλευση και το κάλεσμα σε απεργία γίνεται στο φόντο του παλλαϊκού ξεσηκωμού των προηγούμενων ημερών με αφορμή "τον ξαφνικό θάνατο" της ΕΡΤ και των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων που ακολούθησαν.

Από τις πρώτες ημέρες φάνηκε το κλείσιμο της ΕΡΤ να γίνεται το εφαλτήριο για την ανάδυση της υπόγειας αγανάκτησης ενός λαού συντετριμμένου από την ανεργία, τις απολύσεις, τα μέτρα, τα χρέη, το αδιέξοδο. Χιλιάδες εργαζόμενοι , με διαφορετικές καταβολές και αντιλήψεις αλλά με κοινό σημείο αναφοράς την υπεράσπιση και την αλληλεγγύη των απολυμένων της ΕΡΤ αλλά και  κάθε απολυμένου, αδικημένου, διωκόμενου από την κυβέρνηση τα διατάγματα και τους νόμους της, καθημερινά πλημμύριζαν το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Είναι το ξέσπασμα της  λαϊκής οργής  που προκάλεσε  οξεία πολιτική κρίση και τελικά την κατάρρευση της  κυβέρνησης με την αποχώρηση από το κυβερνητικό σχήμα της ΔΗΜΑΡ.

 Αυτή την φορά η κυβέρνηση δεν κατάφερε να επιβάλλει  την χουντική πρακτική των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου. Τα ΜΑΤ δεν κατόρθωσαν να μπουν στην ΕΡΤ. Ο λαϊκός ξεσηκωμός έδωσε ένα αποφασιστικό χτύπημα στο κράτος έκτακτης ανάγκης που επιμελώς χτίστηκε για να αντιμετωπίσει με την βία των ΜΑΤ κάθε εργατική αντίσταση, ξεκινώντας από την απεργία στην χαλυβουργία, τα χτυπήματα σε στέκια και νεολαιίστικους χώρους, το χτύπημα της απεργίας στο μετρό, την επιστράτευση των ναυτεργατών, την επιστράτευση των καθηγητών πριν το ξεκίνημα της απεργίας. Η αστυνομική βία ήταν το απαραίτητο συμπλήρωμα του πραξικοπήματος των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου με τις οποίες πέρασαν τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί νόμοι, οι απολύσεις στο δημόσιο, οι ιδιωτικοποιήσεις, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, τα χαράτσια, οι φόροι.

Το κίνημα που ξέσπασε με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ στέρησε από την  κυβέρνηση και τις δύο δυνατότητες αποκαλύπτοντας ότι “ο βασιλιάς είναι γυμνός”. Ανεξάρτητα από τις αυριανές εξελίξεις και την τύχη που θα έχει η ΕΡΤ, τις υπόγειες διαβουλεύσεις, τους συμβιβασμούς ή τις προδοσίες η κυβέρνηση έχει εισπράξει ήδη μια μεγάλη ήττα

Όμως αυτό σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί πανηγυρισμούς ή επανάπαυση. Οι δεσμεύσεις για 150000 απολύσεις στο δημόσιο, οι ιδιωτικοποιήσεις και η διάλυση δημόσιων επιχειρήσεων,  της δημόσιας υγείας, παιδείας, δημόσιων υπηρεσιών και παροχών παραμένουν. Και είναι βέβαιο ότι και η σημερινή κυβέρνηση θα συνεχίσει το έργο της προηγούμενης. Ο "ξαφνικός θάνατος" θα είναι η μεθόδευση που θα ακολουθηθεί για όλο τον δημόσιο τομέα χωρίς να εξαιρούνται οι συγκοινωνίες. Έτσι η συνέλευση του Σωματείου και η πρόταση για απεργία γίνεται σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο σημείο για τον αγώνα όλων των εργαζόμενων και όχι μόνο του μετρό.

Τότε όμως είναι ιδιαίτερα κρίσιμοι  οι όροι και τα αιτήματα αυτής της απεργίας.

Το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης  στην απεργία του Ιανουαρίου στο μετρό όπως και στην απεργία των χαλυβουργών όπως και στην κατάληψη της ΕΡΤ έδειξε ότι οι εργαζόμενοι συσπειρώνονται μόνο στην προοπτική ενός αγώνα διαρκείας που θέτει το ζήτημα της συνολικής ανατροπής των μέτρων και των πολιτικών της κοινωνικής καταστροφής που έχουν επιβληθεί. Τα μέτρα της καταστροφής δεν πρόκειται να σταματήσουν χωρίς την πτώση της κυβέρνησης για να ανοίξει ο δρόμος όχι για μια άλλη κυβέρνηση αλλά για μια άλλη κοινωνία.

Ακριβώς αντίθετο είναι το αποτέλεσμα απεργιών με μερικά ή συντεχνιακά αιτήματα που στον ένα ή στον άλλο βαθμό αντιμετωπίζουν και την εχθρότητα της κοινωνίας. Μια απεργία στο μετρό που θα έθετε σαν κεντρικό ζήτημα την κατάργηση των μειώσεων των μισθών και την επαναφορά τους στα προ μνημονίου επίπεδα, όπως και την επαναπρόσληψη των απολυμένων και την επαναφορά όλων των κεκτημένων που καταργήθηκαν - δηλαδή την κατάργηση στην πράξη του ίδιου του μνημονίου - θα μπορούσε να εμπνεύσει την κοινωνία συνολικά και να προκαλέσει ένα νέο κύμα αλληλεγγύης και προϋποθέσεις νίκης.

 Αν όμως η απεργία θέσει σαν αίτημα την υπογραφή μιας ΣΣΕ που θα παραιτείται από οικονομικές διεκδικήσεις θα σημαίνει αυτομάτως ότι αποδεχόμαστε και συνυπογράφουμε τους όρους και τις συμφωνίες του μνημονίου. Μια τέτοια εξέλιξη δεν θα είναι απλά ένα λάθος αλλά προδοσία!

Πρέπει να πούμε ότι η θέση αυτή έχει τεθεί από το σχήμα μας στο διοικητικό συμβούλιο του σωματείου και έχει γίνει αποδεχτή. Το ΔΣ του σωματείου έχει θέσει σαν προσχέδιο διεκδίκησης την σύμβαση του 2009 με τους μισθούς να επαναφέρονται στο επίπεδο του 2009. Πρέπει επίσης να πούμε ότι η διεκδίκηση της ακύρωσης των μειώσεων των μισθών μέσω της δικαστικής οδού είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή να φέρει αποτέλεσμα χωρίς να συνοδεύεται με απεργιακές κινητοποιήσεις. 

Ανακοίνωση για τις μετακινησεις 144 συνάδελφων σε θέσεις αλλότριας εργασίας

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΕΝΩΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑ

12/6/13

Από την προηγούμενη Τρίτη(4/6) μέχρι σήμερα, μόλις σε μια εβδομάδα, 144 εργαζόμενοι μετακινούνται με διάταγμα της διοίκησης σε θέσεις αλλότριας εργασίας, εκπαιδεύονται όπως όπως και αναλαμβάνουν τα νέα καθήκοντα.   Η απολύτως δικαιολογημένη στενοχώρια και  απογοήτευση των συναδέλφων διοικητικών υπαλλήλων που μετακινούνται, φαίνεται να αντισταθμίζεται από τους επίσης δικαιολογημένους πανηγυρισμούς των συναδέλφων στην κίνηση που φαίνεται ότι αποφορτίζονται από την πίεση ωραρίου και καθηκόντων. Και οι μεν και οι δε, εξηγούν τα γεγονότα στην βάση προσωπικών υπολογισμών, επιλογών, δυνατοτήτων, συμφερόντων, σχεδιασμών. Είναι επόμενο  λοιπόν να απογοητεύονται ή να ενθουσιάζονται.  Και κάνουν λάθος.

Οι μετακινήσεις, απολύσεις ή μετατάξεις που έχουμε υποστεί τώρα και στο παρελθόν, δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με την απόδοση εργασιακής δικαιοσύνης, την δικαίωση της προσφοράς του κάθε εργαζόμενου ή αντίθετα με την τιμωρία του για την μη προσφορά. Όπως δεν έχουν να κάνουν με κάποιο υποτιθέμενο εξορθολογισμό ή αναδιοργάνωση υπηρεσιών και λειτουργιών.   Είναι μόνο τα συμπτώματα μιας εταιρείας υπό διάλυση που ακόμη κι αν ήθελε δεν θα μπορούσε ούτε κατά διάνοια να ξεφύγει από τα αποτελέσματα της κοινωνικής κατάρρευσης, της αποδιοργάνωσης της εργασιακής και κοινωνικής ζωής, της αποδιάρθρωσης του κοινωνικού ιστού. Είναι τα συμπτώματα μιας εταιρείας που χρεοκοπεί και διαλύεται μέσα σε μια χρεοκοπημένη και διαλυμένη οικονομία και πολιτική. Με τις μετακινήσεις προσπαθεί να καλύψει το αδιέξοδο στην λειτουργία που δημιούργησαν οι 280 αδικαιολόγητες απολύσεις του 2010 και οι 108 μετατάξεις τον επόμενο χρόνο. Όμως άμεσο αποτέλεσμα των μετακινήσεων είναι η διάλυση άλλων υπηρεσιών και λειτουργιών στον σχεδιασμό και στην οργάνωση της εταιρείας μετατρέποντάς την σταθερά και ταχύτατα από πρότυπο σύγχρονης λειτουργίας και προσφοράς σε εταιρεία στα πρότυπα μιας φάμπρικας, καθυστερημένης  και αναχρονιστικής όπως κάθε φάμπρικα που χρωστά την ύπαρξή της στον αυταρχισμό και ...στην απλήρωτη εργασία.

Μία εβδομάδα  αργότερα τα πάντα δείχνουν να έχουν τελειώσει χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση. Οι τραμπουκισμοί που δέχθηκαν διαμαρτυρόμενοι συνάδελφοι και συνδικαλιστές από τα ΜΑΤ απομονώθηκαν και ξεπεράστηκαν  σαν μεμονωμένο ακραίο γεγονός. Όμως ποτέ τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Οι αποφάσεις της διοίκησης  του μετρό και της ΣΤΑΣΥ δεν θίγουν κατ' ελάχιστο την αξιοπρέπεια των εργαζομένων τους όπως γράφηκε από διάφορους. Οι εργαζόμενοι στο μετρό έχουν αποδείξει τις ικανότητες, την ευθύνη και την ευαισθησία τους όπως και την αγωνιστικότητά τους όταν χρειάστηκε. Δεν εκμεταλλευτήκαμε κανέναν, δεν χρωστάμε σε κανέναν, δεν θα σκύψουμε το κεφάλι σε κανέναν. Αντίθετα οι αποφάσεις τους αποδεικνύουν άλλη μια φορά την  ποιότητα και το ήθος το δικό τους και των πολιτικών τους προϊσταμένων, που κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση εγκληματούν φορτώνοντας στις πλάτες των εργαζόμενων  την δική τους ανικανότητα και ανευθυνότητα ...και τα ληξιπρόθεσμα χρέη τους.  Αυτοί φταίνε για την διάλυση των συγκοινωνιών και του μετρό. Αυτοί φταίνε για το αδιέξοδο που βρίσκεται η ελληνική κοινωνία. Και θα το πληρώσουν. Το συσσωρευμένο μίσος είναι η καλλίτερη εγγύηση γιαυτό.

Είναι ζήτημα χρόνου να βρουν οι εργαζόμενοι νέους δρόμους οργάνωσης για να απαντήσουν. Γελιούνται οικτρά αυτοί που πιστεύουν ότι μπορούν να κυβερνούν ή να διοικούν με τα ΜΑΤ, με επιστρατεύσεις, με τον αυταρχισμό. Ο αέρας από την πλατεία Ταξίμ, από την πλατεία Ταχρίρ, από την Σουηδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία σίγουρα φέρνει στα ρουθούνια τους την μυρωδιά .της εξέγερσης. Όπως και η μνήμες από την πλατεία Συντάγματος, τις μεγάλες απεργίες των τελευταίων χρόνων, από το Δεκέμβρη του 2008 και  ...από το κίνημα για την Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Http://www.aytonomo.blogspot.com

panalexr2@gmail.com